Met diepe droefheid en dankbaarheid hebben we op 4 januari 2025 op een passende manier afscheid genomen van een bijzonder lid. Onze 1e tenor Jan van der Maarel heeft zich gedurende bijna 34 jaar met hart en ziel voor het Mannenkoor ingezet.
Jan had passie voor het zingen en in 1991 sloot Jan zich bij ons Mannenkoor aan. Dat het besturen hem in het bloed zat was al snel duidelijk. Nog in hetzelfde jaar 1991 werd Jan lid van de beleidscommissie en in 1992 werd Jan benoemd tot secretaris. Jan was nauw betrokken bij het tot stand komen van de nieuwe statuten in 1995.
In 1997 werd Jan gekozen tot voorzitter, een periode waarin de koers van het koor met vastberadenheid en visie leidde. Een anekdote uit deze tijd is het moment dat het Mannenkoor op zoek was naar een pianist. Hierbij kwam Levon Leonard in beeld. Levon studeerde aan het conservatorium in Maastricht maar beschikte niet over een verblijfsvergunning. Dankzij veel inspanningen van met name Jan, kreeg Levon een verblijfsvergunning en het Mannenkoor een virtuoze pianist. Jan bleef voorzitter tot 2007, na zijn voorzitterschap bleef Jan betrokken door plaats te nemen in de muziekcommissie, een rol die hij tot 2022 met verve vervulde.
Tevens was Jan van 2014 tot begin 2021 de samensteller van onze nieuwsbrief, waarmee hij ons allen op de hoogte hield van de laatste ontwikkelingen en evenementen.
Voor zijn vele maatschappelijke en bestuurlijke verdiensten werd Jan geëerd met een Koninklijke Onderscheiding, een welverdiende erkenning voor zijn jarenlange inzet en toewijding. Een onderscheiding waar hij erg trots op was.
Voor de geboren Rotterdammer Jan van de Maarel is onderstaande tekst op het lijf geschreven:
Hoag oet den hemel kiek ich noe nao dich, Limburg mien Limburg ’t waor hiël sjoan veur mich, ich bin hie gelökkig mer wil noch ein dienk kwiet, van ’t leave in Limburg höb ich geine spiet.
Jan, ADIEU namens alle zangers van Mannenkoor Walram
Jan had passie voor het zingen en in 1991 sloot Jan zich bij ons Mannenkoor aan. Dat het besturen hem in het bloed zat was al snel duidelijk. Nog in hetzelfde jaar 1991 werd Jan lid van de beleidscommissie en in 1992 werd Jan benoemd tot secretaris. Jan was nauw betrokken bij het tot stand komen van de nieuwe statuten in 1995.
In 1997 werd Jan gekozen tot voorzitter, een periode waarin de koers van het koor met vastberadenheid en visie leidde. Een anekdote uit deze tijd is het moment dat het Mannenkoor op zoek was naar een pianist. Hierbij kwam Levon Leonard in beeld. Levon studeerde aan het conservatorium in Maastricht maar beschikte niet over een verblijfsvergunning. Dankzij veel inspanningen van met name Jan, kreeg Levon een verblijfsvergunning en het Mannenkoor een virtuoze pianist. Jan bleef voorzitter tot 2007, na zijn voorzitterschap bleef Jan betrokken door plaats te nemen in de muziekcommissie, een rol die hij tot 2022 met verve vervulde.
Tevens was Jan van 2014 tot begin 2021 de samensteller van onze nieuwsbrief, waarmee hij ons allen op de hoogte hield van de laatste ontwikkelingen en evenementen.
Voor zijn vele maatschappelijke en bestuurlijke verdiensten werd Jan geëerd met een Koninklijke Onderscheiding, een welverdiende erkenning voor zijn jarenlange inzet en toewijding. Een onderscheiding waar hij erg trots op was.
Voor de geboren Rotterdammer Jan van de Maarel is onderstaande tekst op het lijf geschreven:
Hoag oet den hemel kiek ich noe nao dich, Limburg mien Limburg ’t waor hiël sjoan veur mich, ich bin hie gelökkig mer wil noch ein dienk kwiet, van ’t leave in Limburg höb ich geine spiet.
Jan, ADIEU namens alle zangers van Mannenkoor Walram
